'Hij fietste altijd met muziek in zijn oren naar het werk en floot dan mee'

Isabel (25) verloor in augustus 2022 haar vader. Hij werd begraven op de dag waarop hij 62 zou zijn geworden.
Mijn vader was een hardwerkende man. In zijn restaurant ‘Ristorante Napoli’ maakte hij de lekkerste pizza’s. Hij fietste altijd met muziek in zijn oren naar zijn werk en floot dan mee. Hij kwam daarna ook altijd weer vrolijk thuis om te koken voor zijn gezin en draaide dan vervolgens weer een avonddienst.

Vereeuwigde liefde
Ondanks dat hij veel werkte, was mijn vader er altijd voor zijn dierbaren als zij hulp nodig hadden. Hij was voor mij Liefde, in alles wat hij deed en in zijn woorden aan anderen. En nog steeds betekent hij de wereld voor mij. Onze relatie was heel sterk. Ik kon mezelf bij hem zijn en hem alles vertellen. Mijn vader had nooit een oordeel. Ook maakte hij altijd lekkere smoothies voor me of hij bracht mij en een vriendin een bakje chips, als ze bij ons thuis was. We denken hier samen nog vaak met een blij gevoel aan terug.

Sinds zijn overlijden voel ik zijn nabijheid nog sterk om mij heen. Hij is bij mij. Zijn naam staat ook getatoeëerd op mijn hand. Voor hem ga ik door, omdat ik ontzettend veel van hem hou. Ik weet ook zeker dat hij nog steeds erg trots op mij is.


Gesteund door geloof
De periode rondom het overlijden was Intens. Tien jaar geleden kreeg mijn vader slokdarmkanker, maar was hij God zij dank genezen. Helaas kwam het tien jaar later toch uitgezaaid terug. Ik heb veel dagen in het ziekenhuis doorgebracht en zag mijn vader met de dag verzwakken. Het brak mijn hart om hem zoveel pijn te zien lijden.

Als ik erop terugkijk, weet ik zeker dat God mij de kracht heeft gegeven om met beide voeten op de grond de strijd aan te gaan, anders was ik er gegarandeerd aan onderdoor gegaan. Ook de strijdlust en het geloof van mijn vader mij hoop. Hij stond zo sterk in zijn geloof, zelfs op zijn sterfbed. De medewerkers van de hospice en naasten van mijn vader vonden dit ook heel bijzonder.

Een groot gemis
Een lichtpuntje voor mij is dat ik goed afscheid van mijn vader heb kunnen nemen. Hierdoor is het dragelijker om te accepteren dat hij er niet meer is.
Het laatste grote moment waar mijn vader bij heeft kunnen zijn was de bruiloft van mijn zus, onder begeleiding van Stichting Ambulance Wens. Toen ik in oktober 2022 werd gedoopt, was het voor het eerst dat hij er op een belangrijk moment niet bij was. Dit was emotioneel heel zwaar. En ook het idee dat mijn vader mijn kinderen en bruiloft niet mee zal maken, is hartbrekend.


Sterkere banden
Sinds mijn vader er niet meer is, voel ik een grotere verantwoordelijkheid voor mijn moeder. In het verleden hadden we een moeilijke band. Nu zijn we ontzettend lief en begripvol naar elkaar toe. Ook ben ik meer op zoek gegaan naar God.

Boodschap
Wat ik anderen die een ouder zijn verloren mee wil geven is dat het emotioneel een zware strijd is, maar dat bovennatuurlijke liefde je kracht zal geven om door te gaan met je leven, voor je ouder.